Noordje naar Museum Villa

Deze keer zijn we naar het allernieuwste en hipste museum van Amsterdam geweest. Het is gelegen in een bijzonder woonhuis in het Westerpark. Het lijkt op het Stedelijk Museum, het heeft namelijk hedendaagse kunstwerken. Het is een museum, maar ook een huis en wel een villa. We lopen door het huis op zoek naar verhalen achter de kunstwerken, soms grappig, soms verdrietig, soms spannend. Alle emoties zijn te zien in Museum Villa. Deze keer gingen we naast de metro ook met de bus! Voor sommige kinderen was dit hun eerste busrit.

We hebben door het Westerpark gelopen naar de Villa, nog even uitrusten na een potje hardrennen en WAT is dat voor iets vreemds…. We gaan naar binnen en gaan het beleven.

De eerste kamer waar we kwamen was, dachten wij, de woonkamer. Daar hingen allemaal schilderijen van Eniway Oluwaeseyi. Dit is een Nigeriaanse kunstenaar die heeft leren schilderen via you-tube. We hadden gehoord dat er zakkenrollers waren op het Centraal station en op de vraag wat hier op dit schilderij gebeurde vertelde Raf dat deze mannen de ene man omdraaiden om het geld uit zijn zakken te krijgen, hij was namelijk een zakkenroller. Iemand anders zag in de groene man een engel die afwezig was. We vonden dit een prachtschilderij en namen rustig afscheid van Eniway zijn schilderijen.

Dit was het vreemde beeld wat onder andere Anisa ook al buiten had gezien. Maar in het echt vonden wij het fantastisch, het was net echt! Larbi zag echte haren op zijn benen. Op de vraag hoe het zo schuin kon blijven staan, kon iemand vertellen dat dit kwam door een paal. De directeur stond om de hoek naar ons te kijken, hij vertelde ons dat dit klopt en dat er in de sokkel heel zwaar staal zat.
Nou laten wij ook eens ‘freezen’. Dank u wel Max Siedentopf wij vonden uw hyper-realistische werk indrukwekkend.

Bij Zoro Feigl gingen we even lekker liggen. We waren nu in de kelder, het was er donker en we zagen een soort sterrenhemel, de docent raakte je aan en je zei het eerste woord wat bij je op kwam. Het was een dwarreling van gedachtes in deze donkere kamer. In het midden weerspiegelde de bewegende spiegeltjes op ons gezicht en in de ruimte. Bij Zoro beweegt alles. Zo en nu gaan we weer naar boven in de villa voor een textielwerk.

 
Yamuna Forzani, maakt werk met textiel, we probeerden de tekst te lezen, maar we zagen veel losse letters. Nu gingen we een wedstrijdje woorden spelen: kies 3 letters uit en maak er zoveel mogelijk woorden mee. Zelfs Tygo deed mee en kon de woorden ook heel mooi schrijven. Top!

Wauw!!! Wat zien wij hier? Er werden 2 lichamen gezien, een vrouw en een speen en lange zuurstok draden, de mevrouw heeft lippenstift op. We liepen er een paar keer omheen en hebben haar daarna nagetekend. We vonden de kleuren ook erg mooi. Het is gemaakt door Vera Gulikers met de titel The mother (The Bobby in Me). Dus het klopte wat we zagen: 2 lichamen, als een vrouw zwanger is dat zijn er twee lichamen in één.

Van tevoren heeft de docent even gewaarschuwd, dat deze kamer op zolder best spannend kon zijn. Jeetje we waren inderdaad verrast, het was spannend, dat was juist leuk, we liepen door de zolder en we zagen ook nog een mevrouw met bijzondere tanden en een liggende mevrouw. Daar zijn we maar even naast gaan liggen. Het leek wel een parade van enge mensen. Ooo ja Driss zag nog een stuk bruin brood bij 1 persoon op zijn been. Waarom zou dat zijn: Driss kon vertellen dat de man er al zo ziek uit zag dat hij een bruin brood nodig heeft.
Op de vraag met wie je een dagje mee op stap zou willen, kozen veel kinderen het konijn, omdat die een pistool had en je je dan veilig zou voelen. Anisa koos de een na laatste man, want die zag er het minst ziek uit. Nou Folkert de Jong we hebben genoten van je spannende beelden.

Kan het nog spannender? Ja hoor Levi van Veluw. Het was er donker, maar iedereen wilde het zien. Per 4 leerlingen zijn we naar binnen gegaan. Op de video zag je een man, dit was Levi zelf, die iedere keer een zelfportret beeldhouwde. Daarna kon je naar binnen en op de grond en op het plafond waren spiegels, het leek daardoor een oneindigheid, met al zijn zelfportretten.
Tjaaa… dat was de Villa, iedereen had trek gekregen en in het Westerpark hebben we wat limonade gedronken, mandarijnen en koekjes gegeten en natuurlijk even heerlijk gerend. En nu op naar Noordje voor de workshop.

Bij Noordje hebben we eerst geoefend om een goed gezicht te kunnen tekenen. Ook hebben we geprobeerd om er emoties in te leggen.

Nu gingen we kneden en kneden met de plastine, zodat die lekker zacht werd en we er een gezicht van konden kleien met een emotie.

We zijn heerlijk aan de slag gegaan en hebben heel veel verschillende figuren gemaakt die uiteindelijk ook allemaal namen kregen en die erg graag mee naar huis wilden. Uiteraard kregen al de figuren een hartelijk applaus na de presentatie. De figuren waren klaar om samen met de Noordjes naar hun eigen villa te gaan.

En onze dank gaat uit naar:
Museum Villa, en de 3M vrijwilligers: Miek, Maaike en Milou! Zonder jullie is er geen Noordje naar het Museum nodig.