Daar gaan we! Kunst is Kijken en dat gaan we doen. Kijken en ontdekken wat Brancusi allemaal heeft gemaakt.
Het eerste beeld is een foto van het werk van Brancusi. Daar keken we eerst rustig naar en werd er gevraagd, wat gebeurt hier? Er ontstond een prachtig teder gesprek over de dood. Deze man is dood. Waar zie je dat aan? Aan zijn ogen, die zijn dicht. Wie heeft er weleens een dood iemand gezien. Vele kinderen bleken een dood persoon gezien te hebben, oma’s, opa’s, de buurman… We sloten af met de vraag, wie vindt dit een mooi werk? Bijna alle kinderen waren onder de indruk van de foto van dit werk.
Hier keken we naar een aantal hoofden in de vitrine. Die gingen van realistisch naar abstract.
Hier was Brancusi bezig met de essentie van het beeld. Nu was het onze buurt met klei.
Die hebben we even stiekem geëxposeerd naast mr. Brancusi zijn beelden.
Een enorm gepolijst ei is wat wij zagen in de volgende zaal. Het was de essentie van een hoofd, volgens Brancusi. De titel was ‘beeld voor de blinden’. Met voelen van het beeld kun je als blind persoon het beeld ervaren. Dit gingen wij ook uitproberen met blinddoek op en een object in de handen. Raden maar….
In de grote zaal hebben we de sokkels bekeken. Ja je leest het goed, de sokkels. Brancusi maakte bijzondere sokkels die ook weer iets aangingen met het beeld. Op zwart papier met liniaal tekenden wij de sokkels.
Daarna hebben wij de oneindige zuil bekeken. Op zaal was die groot, maar in het echt in Roemenië is die nog hoger, wel 30 meter hoog.
Als laatste hebben we met gevoelskaarten, gezocht naar een beeld wat bij het gekozen gevoel paste. Daar kwamen mooie verhalen uit voort.
Raf kwam de bovenzaal binnen en moest lachen. Hij herkende gelijk iets in het beeld. Ooooo dat lijkt wel een piemel, hilariteit alom, vele bezoekers wilde ons gesprek wel even volgen.
We bekeken de film en zagen dat het een vrouw was met hoofd nek en hand. Nu was het dus een ander verhaal. De titel is Prinses X n.a.v. van de Griekse God Hemaphroditus, die zowel mannelijk en vrouwelijke eigenschappen had. Dat herkende iedereen meteen als wat je tegenwoordig gender fluid noemt. Het beeld is ooit in Brancusi zijn tijd geweigerd voor een tentoonstelling. Die commissie had dus het beeld niet goed begrepen.
In kleine zalen kwamen we licht en beweging tegen bij Brancusi zijn beelden en uiteraard de kus. Ook was er een zaal waar er een korte film was van een danseres die tussen Brancusi’s zijn beelden dansten. Dat hebben wij dan ook maar even gedaan.
Terug bij Noordje, zijn wij eerst ook een oneindige zuil gaan bouwen met kleine doosjes. Dat viel niet mee, maar het was een leuk experiment.
Nu gaan we dus echt beeldhouwen. Nynke had allemaal speksteen meegenomen en iedereen mocht er 1 uit kiezen. Ook voelden wij hoe zacht zo’n speksteen wel niet was. Er werd uitgelegd hoe de gereedschappen werkten en net als Brancusi gingen we beeldhouwen.
De opdracht was om goed te kijken wat er in je steen zat en te proberen die eruit te krijgen. En daar gingen we met veel enthousiasme aan de slag.
Er kwamen prachtige beelden uit de stenen naar voren en met trots werden die gepresenteerd aan de groep. Het was een topdag!
Grote dank aan:
Het H’Art Museum en onze vrijwilligers: Miek, Ellen en Maaike, zonder jullie geen Noordje naar het museum.
0 reacties