Met Noordje naar het Stedelijk museum

Nadat we de jassen hebben opgehangen zijn we de oudbouw en de nieuwbouw gaan vergelijken. We konden vertellen over stenen en het verschil met de badkuip. Wat der kinderen erg interessant vonden was dat de docent vertelde dat de badkuip was gemaakt van twaron…. huh twaron… wat een raar woord. Het is een materiaal dat 6x sterker dan staal en erg licht is.
Iemand wist nog een verschil, de kleur wit! Tjaa kunst is kijken en daar heb je zo maar een kenmerk van het modernisme te pakken!
Oooo en toen zag iemand het oog… was het eigenlijk wel een oog? Nee het was een raam in de muur. We besloten die eens van de andere kant te gaan bekijken.

Daar stonden we dan voor Karel Appel die lekker een voorstelling op de muur had geschilderd en het bleek dat het oog geen oog was maar een soort bloem, we zagen allemaal andere dingen dan dat we aan de andere kant zagen. Ook zagen we een mannetje heen en weer bewegen, dat konden wij ook en wij zetten het mannetje gezamenlijk in beweging! Yeah.

Ook zondag hadden we prachtige resultaten.

We zijn nu echt in het museum en ons eerste bezoek is aan Mondriaan en van Doesburg. We zochten de verschillen, die zagen de kinderen snel, van Doesburg had grijs erbij en er was een boel schuin of zoals een iemand sprak over diagonaal. Tjaaa… dat schuine was een dingetje, Mondriaan vond dat niks en ze kregen hierover ruzie. De wereld van Mondriaan was heel strak: horizontaal en verticaal en niet schuin. Ook alleen de primaire kleuren en wit en zwart en verder niets.
Kunnen we eigenlijk een huis bouwen met papier van de primaire kleuren en wit en zwart? Ja zeker!

Bij een vrolijk schilderij zagen we allerlei mensen dansen, maar sommige zagen er ook mensen vechten. Het bewoog allemaal. Iemand benoemde kenmerken van het fauvisme zonder dat ze dat wist. Tja de kinderen van Noordje zijn wel wat gewend en misschien moet u eens laten rondleiden door hen. U weet niet wat u ziet!

In de gang kwamen wij tot een mooie verrassing. We zagen Arabische letterkunst van de ontwerper Kristiyan Sarkis.
Met de vraag aan de kinderen: ‘zou je zulke gedichten op je huis willen?’ Een aantal leerlingen wilden dat wel en konden ons vertellen wat deze letters betekende. Veel van onze Noordje leerlingen gaan naar de moskee en leren Arabisch. Zo leuk om iets te herkennen uit je eigen cultuur in het museum!

Wat is dit nu voor een huis. We keken goed naar het werk van Mario Metz en zagen een hert op zijn iglo, nee dat was een gazelle vertelde iemand, dat kan je nl. aan de horens zien. Wat zou er binnen in deze iglo zijn… zijn lijf? Waar is trouwens de deur? Wonen er mensen op de noordpool, is dat niet vies dat materiaal. Wat is dat materiaal? Vele vragen waarop antwoorden kwamen en ook vele mooie verbeeldingen. Trouwens over materiaal gesproken.

Dit werk waar is dat van gemaakt? En zou je het willen voelen? Maar dat mag toch niet? Een kunstwerk aanraken? Nee dat mag zeer zeker niet, maar dit werk is van Carl Andre een minimalist, iemand die met minimale ingrepen iets wilde verbeelden. Hij wilde dat je heel dichtbij kwam en goed naar het materiaal ging kijken.
Nou dat lieten we ons niet nog een keer zeggen. We hebben gezeten, gevoeld, rondgelopen en ook nog de som 10 x 10 gemaakt, wat dus 100 van deze loden vierkanten. Niemand trouwens wilde hiervan een huis ontwerpen: voelde te koud aan.

Bij de zondag groep heeft Skyler Ray gezwaaid in de overgang van de oudbouw naar de badkuip gezwaaid naar de andere kinderen. Bijzondere architectuur!

Hier kwamen we aan bij plattegronden. Deze kunstenaar heeft aan Syrische vluchtelingen gevraagd om de plattegrond van hun huis na te tekenen en wat er in staat/stond. We vonden dit interessant, we zagen ook weer Arabische letters en 2 Oekraïense vluchtelingen meisjes konden hun huis ook nog uitdenken. Gelukkig waren die niet beschadigd tijdens de oorlog die daar nu woedt.

In de zondag groep hadden we twee leerlingen die uit Syrië waren gevlucht, zij konden wat Arabische letters lezen, dat vonden wij uitermate interessant!

Waar zijn wij nu weer beland? Dit was een bouwsel van een fort. Niet zomaar een fort maar een fort uit Ghana van de kunstenaar Danielle Dean. Dit is Fort Elmina, een fort in Ghana waar tot slaafgemaakte werden vastgehouden om naar Amerika te worden, ‘verplaatst’. Zij vindt het lijken op gedwongen migratie van zwarte mensen nu in Texas naar een arme wijk worden ‘verplaatst’. De kleur rood lijkt op True Red van de geliefde Nike sneakers.

Opvallend was dat heel veel kinderen konden vertellen over de slavernij ze hebben dit bijna allemaal wel op school gekregen. En ook in de tekeningen zag je het terug. Want dit Fort vond iedereen super interessant ook omdat er bewegende beelden bij zaten.

Nu weer terug naar Noordje, waar de kinderen heeeel graag aan de workshop wilden beginnen. Na de middaglunch vanuit Noordje mochten de kinderen aan de slag met de opdracht: ‘maak je eigen wijk, met je eigen huis, gebouw, museum of wat dan ook. Ga ontwerpen en maak een maquette’.

Er kwamen kartonnen draaideuren, zoals we bij het Stedelijk hebben gezien en er kwamen modernistische blokken tevoorschijn uit de hoofden van de Noordjes kinderen.

En via deze link zie je bijna allemaal, zowel zaterdag als zondag, trots op hun verbeelding en dat doet Noordje goed! Let ook op de foto van een meisje die het Stedelijk Museum heeft nagemaakt. En aan het einde konden we al het werk laten zien aan de ouders, die ook supertrots waren.

Het was een fantastische dag! Heel hartelijk dank aan de vrijwilligers Tatjana, Miek, Ellie en Ellen!

Én dank aan architectenbureau Office Winhov voor de donatie van al het foam.